Bazę magazynową paliw płynnych na Kowalach zbudowano w latach 1927-1929. Zadanie bazy polegało na przyjmowaniu surowych paliw, etylizowanie ich, magazynowanie i dystrybucja. Surowe paliwa dostarczane były do magazynów transportem kolejowym bocznicami prowadzonymi od linii kolejowej przy dworcu Wrocław Kowale. Przyjmowano również paliwa dostarczane do Wrocławia drogą wodną. W tym celu na Kanale Żeglugowym zbudowano basen portowy przystosowany do przyjmowania barek zbiornikowych. Basen uzbrojony był w urządzenia przeładunkowe (dźwig żurawiowy o udźwigu 15 ton i maksymalnym wysięgu 7,5 m). Projekt basenu portowego wykonał Arthur Klöber. Bazę paliw zbudowała spółka "RHENANIA-OSSAG" Mineralölwerke-Aktiengesellschaft z Düsseldorfu. Stalowe zbiorniki na paliwa wykonała niemiecka firma Augusta Klöne. Łącznie na terenie bazy zbudowano 11 stalowych, nitowanych zbiorników na ropę i benzynę o zróżnicowanej pojemności od 1030 do 180 m3. Zbiorniki pierwotnie otoczone wałem ziemnym w okresie wojny ogrodzono wysokim, murowanym z cegły murem. Po 1945 roku bazę paliw przejęła Armia Radziecka, a następnie Wojsko Polskie. Zlikwidowano urządzenia do blendowania i etylizacji paliw. Współcześnie do bazy dostarczane transportem kolejowym są gotowe paliwa. Całkowicie zrezygnowano z transportu rzecznego likwidując wyposażenie przepompowni i urządzenia przeładunkowe. Basen portu paliw płynnych, nieużytkowany pozostaje w dobrym stanie technicznym.

   Basen portu paliw płynnych położony jest na Kanale Żeglugowym w kilometrze 4 + 600. Wejście do basenu zlokalizowane jest w lewym brzegu kanału, poniżej wejścia do basenu stoczni remontowej i śluzy komorowej stopnia wodnego "Zacisze". Poniżej basenu portowego położone jest nabrzeże przeładunkowe Wrocławskich Zakładów Przemysłu Nieorganicznego. Do basenu doprowadzona jest jednotorowa bocznica kolejowa.

Port paliw płynnych.

Port składa się jednego basenu, który usytuowany jest poza łożyskiem kanału i skierowany skośnie do jego osi. Szerokość basenu w osi bramki i w dnie 9,00 m. Szerokość basenu na rzędnej peronu nabrzeża ok. 15,0 m. Długość basenu portowego 70 m. Wzdłuż lewej ściany basenu poprowadzone było torowisko dźwigu żurawiowego. Dźwig o wysięgu maksymalnym 7,5 m, który został zlikwidowany. Rozebrano również jeden tor bocznicy kolejowej. Materiał i konstrukcja basenu portowego. Prawa ściana basenu o długości 70 m wykonana jest jako pionowa ścianka ze stalowych belek kształtowych typu Larsen Union Dortmund. Ścianka z belek stalowych zabita jest na głębokość ok. 3,50 m poniżej dna w wydzielonym basenie, które położone jest na rzędnej 112,60 m npm. Ścianka szczelna wzmocniona jest kleszczami z dwuteowników NP200 i zakotwiona ściągami o średnicy 24 mm. Ściągi umieszczone są w rozstawie co 2,50 m i zakończone betonową płytą kotwiącą. Długość ściągów kotwiących 6,5 m. Taką samą konstrukcję ma tylna ściana basenu. Wzdłuż pionowych nabrzeży poprowadzona jest stalowa bariera. W naroży ścianek wycięte są dwa otwory stanowiące komory zaworowe stalowych rurociągów produktów naftowych. Otwory umieszczone są poniżej kleszczy. Rurociągi doprowadzone były do budynku dawnej przepompowni. Lewa strona basenu wykonana jest jako skarpa ziemna dwudzielna z półką na rzędnej 115,20 m npm. Kanał wejściowy do basenu zaopatrzony był w bramkę, na której zamocowana była belka (przegroda) zamykająca akwen. Belka umieszczona była na stalowej bramce uzbrojonej w urządzenia do podnoszenia i opuszczania przegrody. Przegrodę opuszczano ręcznie za pośrednictwem przekładni korbowej i stalowych linek przeprowadzonych przez dwa krążki. Na bramce obecnie brak przegrody a zastępuje ją siatka ogrodzenia. Dawna przepompownia paliw. Umieszczona jest w odległości ok. 10 m od basenu. Jest to jednokondygnacyjny budynek, murowany z cegły, spoinowany. W budynku brak współcześnie wyposażenia. Pierwotnie umieszczona była w budynku dwutłokowa pompa o napędzie z silnika elektrycznego.

Średnia głębokość basenu - 1,80 m; rzędna dna basenu 112,80 m npm; rzędna średniej wody - 114,60 m npm; długość basenu - 70,0 m; szerokość basenu - 9,0 m